Od 19 października 2019 do 31 stycznia 2020 roku prezentowana była w Muzeum Porcelany w Wałbrzychu wystawa Władysława Garnika pt. „Konstrukcje”, zorganizowana w ramach IV Biennale Mistrzów Ceramiki im. Bronisława Wolanina.

Prezentowane prace pochodziły z kolekcji muzeum wałbrzyskiego, ze zbiorów Iwony Siewierskiej (prezes Fundacji „Unikat” i współorganizatorki wydarzenia) oraz ze zbiorów artysty. Dzięki staraniom pracowników muzeum udało się wypożyczyć z Muzeum Narodowego we Wrocławiu trzy obiekty, które rzadko były prezentowane szerszej publiczności. Ogólnie na wystawie zgromadzono kilkanaście kompozycji ceramicznych i tyleż rysunków. Wystawa miała charakter retrospektywny; obejmowała bowiem prace pochodzące z lat 70. XX wieku po czasy współczesne.

„Władysław Garnik zaskakuje mnie kolejnymi odsłonami swojej twórczości – jest nieprzewidywalny. A zarazem w każdej z tych odsłon daje się od razu rozpoznać – jego sztuka ma własną, wyrazistą osobowość, zarówno jeśli chodzi o formę, jak i o treść. I chociaż realizuje się poprzez różne media – ceramikę, rysunek, grafikę i malarstwo – z rysunku na płótno, z obrazu w rzeźbę przenosi swój sugestywny, niepokojący wewnętrzny świat. Bowiem kanciaste formy, jaskrawe kolory, pajęcza plątanina kreski, deformacje i przerysowania to nie tylko odniesienia do ziemskiej rzeczywistości, ale też portret własny artysty, jego rozterek i demonów, które atakuje ironią, szyderstwem, kpiną. Również – ekspresyjną, na granicy groteski, formą.

Człowiek jest ważnym bohaterem tej sztuki. Pokazany czytelnie i nieczytelnie, poprzez aluzję, kontekst, a nawet nieobecność. W ten sposób owo ważne ja, będące inspiracją, staje się uniwersalnym ty, będącym realizacją.

W ceramice, która jest jego największą pasją spełnia się twórczo w bardzo różny sposób, w zależności od tego, jaką materię wybierze. Bo w tej dziedzinie tworzywo dyktuje warunki i nadaje dziełu twarz. Porcelana, kamionka, szamot, czy jeszcze jakiś inny rodzaj gliny dają różne możliwości.  Po latach doświadczeń i przy osiągnięciu wirtuozerii wykonawczej Władysław Garnik umie dokonać wyboru. Na przykład, ostatnia, wykonana w 2018 roku w Orońsku grupa rzeźb, których obłe, ażurowe, niedosłowne formy są odniesieniami do aktów, sprawia wrażenie wyrzeźbionej z kamienia, podczas gdy jest to glina z dodatkiem szamotu.

Gdy ceramice Władysława Garnika towarzyszą na wystawie obrazy i rysunki ekspozycja daje poczucie pełni. Widać też wtedy, na czym polega indywidualność i osobowość artysty, ten tajemniczy gen, który różności nadaje spójność i jednorodność.”

Zofia Gebhard

Miejsce wystawy: Muzeum Porcelany, ul. 1 Maja 9, Wałbrzych

Czas: 18.19.2019 – 31.02.2020

Opr. B.K.